هنگامی که 20 سال پیش در این هفته حملات موشکی آمریکا به اصطلاح 'شوک و هیبت' در بغداد آغاز شد، من در میان گروه کوچکی از خبرنگاران غربی بودم که از بالکن هتل ها در امتداد رودخانه دجله تماشا می کردند. انفجارها، دود و آوار از ساختمان های دولتی در جایی که به زودی به منطقه سبز تبدیل می شود فوران کرد. گزارش ها حاکی از ورود نیروهای آمریکایی از جنوب به کشور بود. ما با مأموران دولتی و سپس به طور فزاینده‌ای خودمان، به بمباران مکان‌ها و بیمارستان‌هایی که مجروحان را مداوا می‌کردند، رفتیم.

ما نگران امنیت خود بودیم، و کارمان را با تردید مضطرب و شایعات در مورد اینکه آیا ما را «سپر انسانی» ساخته یا بازداشت می‌کنیم، انجام می‌دادیم. چهار نفر از همکاران ما چند روز پس از شروع تهاجم توسط مقامات عراقی زندانی شدند و به مدت یک هفته در بازداشت بودند در حالی که ما از مقامات برای آزادی آنها درخواست کردیم. و ما روی نیروهای آمریکایی حساب می‌کردیم که دو هتل ما را می‌شناختند، اگرچه به زودی دیدیم که، به طرز غم‌انگیزی، همه آنها این کار را نکردند.
تلفات تهاجم - و وقایع خشونت‌آمیز که برای دهه‌ها به دنبال داشت - هنوز در حال محاسبه است، اما واضح است که زیاد بود. پروژه هزینه‌های جنگ در دانشگاه براون 210038 غیرنظامی عراقی را شامل می‌شود که از سال 2003 در خشونت‌ها کشته شده‌اند، همراه با ده‌ها هزار جنگجوی عراقی - نیروهای امنیتی و شورشیان. 4599 سرباز آمریکایی به همراه هزاران پیمانکار دیگر که برای ایالات متحده کار می کردند کشته شدند.