در پنج سال آینده، شما از من می‌پرسید که در مورد دومین زمستان همه‌گیرمان چه چیزی به یاد دارم، نمی‌دانم چه بگویم. در اوایل سال 2022، با افزایش موارد Omicron در انتاریو، در خانه ماندیم، من و هم اتاقی‌ام زمانی را صرف داد و ستد داستان‌های خاطرات اصلی‌مان در چند سال قبل کردیم - احتمالاً از روند «خاطرات اصلی» TikTok که در آن زمان پدیدار شد، الهام گرفته‌ایم. . 

به عنوان بخشی از این روند، کاربران TikTok کلیپ‌های ویدیویی از لحظات ارزشمند زندگی را به یک موسیقی متن نوستالژیک ساز تنظیم می‌کنند و صدا از طریق فیلتر پژواک اجرا می‌شود تا صدایی برگرفته از یک رویا ایجاد کند. در حالی که هیچ کدام از ما یکی از آن TikToks را نساخته‌ایم، هر دوی ما از چند سال اول تحصیلمان در دانشگاه تورنتو، جایی که در اواسط دوره‌های کارشناسی خود با شیوع همه‌گیری بود، 

نکات برجسته ذهنی داریم. یکی از همپوشانی‌های خاطره‌ای مورد علاقه من، جشنی بود که در سال 2019 در آدرس قبلی برگزار کردیم - اتاق نشیمن ما پر از حرف و حدیث، آشپزخانه ما پر از دوستانی که با زمین می‌رقصند، 'سپتامبر' از باد و آتش در شب بیست و یکم سپتامبر. 

اما ما در مورد یک سال و نیمی که در کلاس‌های آنلاین از خانه والدین خود صرف کردیم، صحبت نکردیم، و احساس می‌کردیم که یک روز را در جریان زندگی می‌کنیم. حتی در حال حاضر، یک حکایت همه گیر نادر در ذهن من ظاهر می شود، و من برای تعیین دقیق سال آن تلاش خواهم کرد. تابستان‌های 2020 و 2021 اغلب در ذهن من با هم محو می‌شوند.