ارسطوی قمی
میرزا ارسطوی قمی، از شعرای دوره ی ناصری است که در مازندران، شیراز، کرمان، کرمانشاهان و کردستان، در امور دیوانی به خدمت مشغول بود. در زمان حکمرانی مؤیدالدوله، حاکم این خطّه، به سر می برد و وزارت وی را عهده دار بوده است. او پس از دو، سال خدمت، به تهران احضار شد و عاقبت در (سال 1297 ه -. ق) در گذشت و در صحن عتیق مدفون شد.
مؤلف حدیقة الشّعراء اصلش را از دارالایمان قم می داند که به شغل دبیری و انشای صاحب منصبان اشتغال داشت.
علی اکبر فیض، مؤلّف تذکره ی شعرای قم که معاصر و معاشر با ارسطوی قمی بوده است، در شرح حال او می نویسد:
«در عهد فتحعلی شاه که حکمرانی خطّه ی مازنداران و طبرستان، موکول به رأی زرین مهر سپهر سلطنت شاهزاده ملک آرا، محمد قلی میرزا که اولین فرزند خاقان خلد مکان است، بود، او را در جرگه ی ندمای خاص خود، منسلک داشته و... پس از فوت خاقان خلد مکان فتحعلی شاه، رخت به دارالایمان قم کشید و هم درین ولایت به جوار رحمت ایزدی شتافت».
نظر شما