تا بیست آوریل گذشته، به مغز سرمایه گذاران چینی و یا بازنشستگان بریتانیایی خطور نمی کرد که نفت آلودگی کرانه های لوئیزیانا به این سرعت دامن گیر شان شود. در محل فاجعه، یازده کارگر یک سکوی نفتی جان خودرا باختند؛ ماهی گیران خلیج سن لوئی، ابزار کارشان را؛ ساکنین خلیج مکزیک، طبیعت مرغوب وپلیکان های قهوه ای رنگشان را. در نقاطی بسیار دورازاین منطقه مصیبت زده اما، مقامات پکن و بازنسشتگان بریتانیا متحمل خسارتی دیگر گونه خواهند شد: سهام آنان در شرکت BP ظرف دو ماه ٤٨ % بهای خودا از دست خواهد داد. از این پس دیگر شور و شوق کلان سرمایه های چینی، کویتی وسنگاپوری برای شرکت های نفتی بزرگ غرب فروکش خواهد کرد...(١)

درحال حاضرکه دولت های اروپایی، تحت فشار بازارهای مالی، « اصلاح» (به عبارت بهترمثله کردن) سیستم تأمین اجتماعی این کشور ها رادر رأس الویت های خود قرار داده اند، مورد بازنشتگان بریتانیا بسیار نمونه وار است. در شرایطی که کاهش روز افزون باز پرداخت مخارج بهداشتی و یا مستمری بازنشستگی از سوی دولتها، بخش وسیعی ازحقوق بگیران را، عالمانه و عامدانه، به آغوش باز بیمه ها و صندوق های خصوصی بازنشستگی رانده است، چگونه این صندوق ها می توانستند در بریتانیا ازوسوسه سود سالانه ٨.٤ میلیارد یوروئی شرکت BP در امان بمانند؟ این شرکت نفتی، که در صدر بازارلندن تاخت وتاز می کرد، به تنهایی می توانست یک ششم درآمد آنان را تضمین نماید.
عایدی هنگفت بازنشستگان بریتانیا، با سیاست های BP در جهت کاهش هزینه هایش- ولو به بهای اهمال در موازین امنیتی- دو چندان میشد. ایالات متحده اما نه یک منطقه بی قانونی است و نه کشور کوچکی که رئیس جمهورآلت دستش قدری حرص و جوش می خورد تا سرانجام در برابر یک شرکت چند ملیتی سر تعظیم فرود آورد. این کشور قادر است در برابر تخریب گیاهان و کرانه هایش از خود دفاع کند: هر بشکه نفت (١٥٩ لیتر) که به دریا بریزد، ٤٣٠٠ دلارجریمه برای آلوده کننده ببارمی آورد. بعبارت دیگرلایه های نفتی که وسعتشان به ١٧ برابرلایه های نفتی Exxon-Valdez در آلاسکا می رسد، می تواند سهامداران BP را ازخرده صرفه جوئی های زمامداران آن به منظور کسب حداکثر سود، پشیمان سازد.
با نظام تأمین بازنشستگی از راه سرمایه گذاری، رفاه دوران بازنشستگی حقوق بگیران لندن یا منچسترناچار، با سرنوشت صندوق های بازنشستگی پیوند خورده است. آنان بی تردید نظرمساعدی به واکنش های آمریکا ندارند که به کاهش آشکارارزش سهام BPورتبه آن نزد آژانس های نمره گذاری، انجامیده است. هنگامی که رئیس جمهورآمریکا، باراک اوباما هشدار داد که این شرکت بهای عواقب وخیم ناشی از اهمال کاری هایش را خواهد پرداخت، تام واتسن وزیر سابق حزب کارگراز بروز « یک بحران جدی برای میلیون ها بازنشسته بریتانیا» ابراز نگرانی نمود.
به اسارت کشیدن « میلیون ها» حقوق بگیر که تنها در پی یک زندگی آرام پس از یک عمرزحمت هستند و تبدیل آنان به آدمک های حریص و طمع کاری که امیدهایشان رابیشتر با مدیران BP همسو می دانند تا با ماهی گیران لوئیزیانا. اینست عمق واقعیت این نظام. نظامی که بحران از پی بحران، خود پرده از چهره اتحاد های شومی بر می کشد که ضامن بقای اوهستند.

پی نوشت:
١) به گفته آژانس بلومبرگ، نروژ، کویت، چین و سنگاپوراز زمان آغازنفت آلودگی سواحل لوئیزیانا، ٤.٣ میلیارد پاوند (٤.١ میلیارد یورو) از دست داده اند.

منبع: / ماهنامه / لوموند دیپلماتیک / 2010 / ژوئن ۱۳۸۹/۰۴/۲۵
نویسنده : سرژ حلیمی
مترجم : میترا شعبانی