اتو فون بیسمارک (آلمانی: Otto von Bismarck)(زاده ۱ آوریل ۱۸۱۵، شونهاوزن (زاکسن-آنهالت امروزی) - درگذشته ۳۰ ژوئیه ۱۸۹۸، فریدریش سروه در نزدیکی هامبورگ)، امیر بیسمارک- شونهاوزِن و دوک لاونبورگ و نخستین صدراعظم در تاریخ.

زندگی
بیسمارک در ۱ آوریل ۱۸۱۵ در شونهاوزن متوّلد شد. در گوتینگن به تحصیل حقوق پرداخت و پس از اینکه او به عنوان دیپلمات در همبستگی آلمانی، در سن پترزبورگ و در پاریس مشغول بود، در سال ۱۸۶۲ به عنوان نخست‌وزیر و وزیر امور خارجه پروس صدا زده شد.
بیسمارک، سال ۱۸۶۴ رهبری پروس را در جنگ آلمان- دانمارک بر سر اشلسویگ- هولشتاین، با اتّحاد به اتریش برعهده داشت. دو سال بعد هم وی، همین مسوًولیت را در جنگ پروس-اتریش که به نابودی همبستگی آلمانی و در نهایت به بیرون راندن اتریش از امپراتوری آلمان انجامید، با موفقیت به پایان رسانید. سال ۱۸۶۷، همبستگی آلمانی شمالی تاًسیس شد که در آن بیسمارک به عنوان صدراعظم صدا زده شد. در پایان جنگ پروس- فرانسه در ۱۸ ژوئیه ۱۸۷۱، ویلهلم یکم در ورسال به عنوان امپراتور (آلمانی: Kaiser) خوانده شد و از این رو، بیسمارک توانست، با همت و تلاش خود امپراتوری آلمان را تاًسیس کند. خود وی، صدراعظم امپراتوری شد و لقب صدراعظم آهنین را بعدها از آن خود کرد.
در طی سال های ۱۸۷۱ تا ۱۸۷۷ بیسمارک در یک جنگ فرهنگی (آلمانی: Kulturkampf) با کلیسای کاتولیک درگیر بود، که به کمتر شدن دوباره نفوذ کلیسای کاتولیک انجامید. سال ۱۸۷۸ قانون سوسیالیستی تصویب شد که با اصلاحات سوسیال- سیاسیِ ۱۸۸۱-۱۸۸۹ همراه بود. ۱۸۷۱، بیسمارک توانست اتحاد دوگانه را با اتریش - مجارستان ببندد که با داخل شدن ایتالیا در سال ۱۸۸۲ به اتحاد سه‌گانه تبدیل شد. یکی از دستاوردهای بزرگ بیسمارک در سیاست‌های خارجی‌اش عقد قرارداد ضمانتی سال ۱۸۸۷ با روسیه بود.
بیسمارک در 1878م دست به اقدامات شدیدی علیه سوسیالیستها زد و نشر آثار سوسیالیستها را ممنوع ساخت و در سالهای 1883 - در در نتیجه سیاست های بیسمارک، تجارت و صنعت آلمان به سرعت توسعه یافت. ویلهلم دوم که از نفوذ بیسمارک خرسند نبود در 1890م. او را برکنار کرد. بعد از برکناری در ۲۰ مارس ۱۸۹۰، از بیسمارک به طور بی‌سابقه و بی مانند، تقدیر و ستایش به عمل آمد. این تقدیرها بیشتر در بناکردن یادبودها و برجها، دادن لقب‌های افتخاری شهروندی و حتا عضویّتی، نامیدن خیابان ها، میدان ها، مدرسه‌ها و حتا محصولات و تولیدات صنعتی خلاصه می‌شدند. بیسمارک در دوره گوشه گیری به شدت از سیاست های ویلهلم انتقاد می کرد.
اتو فون بیسمارک ۳۰ ژوئیه ۱۸۹۸ در فریدریش سروه درگذشت و در آرامگاهی، کنار همسرش به خاک سپرده شد.

منابع:
- http://www.mibosearch.com
- http://fa.wikipedia.org