عدم امدادرسانی مناسب بر کشتی های مواجه با وضعیت اضطراری از منظر حقوق بین الملل ( مطالعه موردی حادثه کشتی نفتکش سانچی)
پارسای داخل کشور کارشناسی ارشد 1397
پدیدآور: احسان جهانیان
استاد راهنما: محمد شمسایی
استاد مشاور: همایون حبیبی
دانشگاه علامه طباطبائی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی
چکیده
کشتی نفتکش سانچی در اواخر پاییز 1396 بعد از تصادم با کشتی فله بر کریستال با انفجاری رو بروشد وکشتی مزبور نزدیک به 10 روز در آتش سوخت نهایتا با تمام سرنشینان غرق شد .مطابق همه کنوانسیون های بین المللی حمایتی همانند جستجو و نجات 1979 ، سولاس 1974 ، حقوق دریاهای 1982 وسالویج 1989 و حقوق بین المللی عرفی ، این دولت ساحلی است که وظیفه ی اول امدادرسانی به عنوان نخستین ساحل به کشتی مضطر را دارد ، البته این وضعیت محدود نیست و دولتهای دیگر منطقه میتوانند در عملیات مزبور شرکت کنند ، دولت ساحلی نیز در صورتی که ضروری باشد باید از دیگر دولتها درخواست کمک کند. در این خصوص دولت ساحلی باید تمام امکانات لازم را برای ارائه کمک و عملیات جستجو و نجات دریایی فراهم نماید و دولتی که در این خصوص کم کاری کند نقض معاهده ای را مرتکب شده است و مسئول نقض صورت گرفته میباشد. دولت چین نیز با اتفاقی که در آبهای مناطق انحصاری اقتصادی اش افتاده است و نزدیکترین ساحل به حادثه است باید با تمام امکانات در این امر تلاش مینمود که با بررسی روند و نحوه ی عملیات و تاخیرهای صورت گرفته با توجه به نوع حادثه مسئولیت دولت مزبور انکار ناپذیر است و دولت پاناما بنا بر حقوق بین الملل دریاها به عنوان دولت صاحب پرچم باید به دنبال طرح دعوا برای احقاق حق باشد. البته از همه مهمتر جلوگیری از رویه شدن چنین نقضها و اقدامات منفی از جانب دولتها گردد.
نظر شما