اختلال بیش فعالی و نقص توجه (ADHD) یک اختلال رشد عصبی است که با مشکلاتی در توجه، کنترل تکانه و فعالیت بیش از حد مشخص می شود. این اختلال می تواند در مدرسه، خانه و روابط اجتماعی کودک اختلال ایجاد کند.
عوامل مختلفی می توانند در بروز ADHD نقش داشته باشند، از جمله عوامل ژنتیکی، محیطی و خانوادگی. تحقیقات نشان داده اند که عوامل اقتصادی و ساختار خانواده نیز می توانند بر خطر ابتلا به ADHD در کودکان تأثیر بگذارند.
عوامل اقتصادی

درآمد پایین: کودکان خانواده های با درآمد پایین بیشتر در معرض خطر ابتلا به ADHD هستند. این امر ممکن است به دلیل عوامل مختلفی مانند دسترسی محدود به مراقبت های بهداشتی، کیفیت پایین زندگی و استرس ناشی از فقر باشد.
بیکاری: بیکاری والدین نیز می تواند خطر ابتلا به ADHD در کودکان را افزایش دهد. این امر ممکن است به دلیل عواملی مانند استرس مالی، کاهش حمایت اجتماعی و افزایش احتمال سوء مصرف مواد مخدر و الکل توسط والدین باشد.
شرایط مسکن نامناسب: کودکانی که در شرایط مسکن نامناسب زندگی می کنند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به ADHD هستند. این امر ممکن است به دلیل عواملی مانند سر و صدای زیاد، آلودگی هوا و دسترسی محدود به فضای سبز باشد.

عوامل ساختار خانواده

تک والدی: کودکان خانواده های تک والدی بیشتر در معرض خطر ابتلا به ADHD هستند. این امر ممکن است به دلیل عواملی مانند کاهش حمایت اجتماعی، افزایش استرس و احتمال بیشتری برای سوء مصرف مواد مخدر و الکل توسط والدین باشد.
چند والدی: کودکان خانواده های چند والدی نیز بیشتر در معرض خطر ابتلا به ADHD هستند. این امر ممکن است به دلیل عواملی مانند افزایش استرس، ثبات کمتر خانوادگی و احتمال بیشتری برای اختلافات بین والدین باشد.
مشکلات رفتاری والدین: کودکانی که والدینی با مشکلات رفتاری مانند اضطراب، افسردگی یا اعتیاد دارند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به ADHD هستند. این امر ممکن است به دلیل عواملی مانند تأثیر الگوبرداری از والدین، تأثیر ژنتیکی و افزایش احتمال سوء استفاده یا غفلت از کودکان باشد.

مکانیسم های احتمالی
مکانیسم های احتمالی که از طریق آن عوامل اقتصادی و ساختار خانواده می توانند بر خطر ابتلا به ADHD تأثیر بگذارند، عبارتند از:

استرس: استرس می تواند بر رشد مغز تأثیر بگذارد و خطر ابتلا به ADHD را افزایش دهد. کودکانی که در معرض عوامل استرس زا مانند فقر، بیکاری یا شرایط مسکن نامناسب قرار دارند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به استرس هستند.
تغذیه نامناسب: تغذیه نامناسب می تواند بر رشد مغز تأثیر بگذارد و خطر ابتلا به ADHD را افزایش دهد. کودکانی که از خانواده های با درآمد پایین هستند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به تغذیه نامناسب هستند.
قرار گرفتن در معرض سموم محیطی: قرار گرفتن در معرض سموم محیطی می تواند بر رشد مغز تأثیر بگذارد و خطر ابتلا به ADHD را افزایش دهد. کودکانی که در مناطقی با آلودگی هوا یا سایر سموم محیطی زندگی می کنند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به این عوامل هستند.

نتیجه گیری
شواهد نشان می دهد که عوامل اقتصادی و ساختار خانواده می توانند بر خطر ابتلا به ADHD در کودکان تأثیر بگذارند. این عوامل می توانند از طریق مکانیسم های مختلفی مانند استرس، تغذیه نامناسب و قرار گرفتن در معرض سموم محیطی بر رشد مغز تأثیر بگذارند.
برای کاهش خطر ابتلا به ADHD در کودکان، مهم است که به عوامل اقتصادی و ساختار خانواده توجه شود. این امر می تواند شامل ارائه مراقبت های بهداشتی و حمایت اجتماعی برای خانواده های کم درآمد، کاهش بیکاری و بهبود شرایط مسکن باشد.