بزرگترین قطعه طلای جهان که تا به حال پیدا شده است، "غریبه خوش آمدی" نام دارد. این قطعه طلای آبرفتی ۷۸ کیلوگرم وزن و ۶۱ سانتی متر طول داشت. دو معدنچی استرالیایی به نام‌های جان دیسون و ریچارد اوتس در فوریه سال ۱۸۶۹ در ایالت ویکتوریای استرالیا آن را کشف کردند.

از آنجا که در زمان کشف هیچ ترازویی وجود نداشت که بتواند قطعه‌ای به این بزرگی را وزن کند، آن را به شهر دانولی بردند و در آنجا آهنگری آن را روی سندان خود گذاشت و به سه تکه تقسیم کرد. تکه‌های شکسته این قطعه طلا پس از تحویل به بانک ذوب شد تا به شمش طلا تبدیل شود. خلوص این قطعه حدود ۹۱ درصد تخمین زده می‌شد که در نتیجه از آن حدود ۷۱ کیلوگرم طلای خالص به دست آمد.
شمش طلای حاصل از "غریبه خوش آمدی" به ملبورن و سپس به لندن فرستاده شد تا در خزانه بانک انگلستان نگهداری شود. دو مرد یابنده این قطعه طلا در مجموع کمتر از 10 هزار پوند برای آن دریافت کردند، در حالی که اگر امروز یک قطعه مشابه پیدا شود حدود 2 میلیون پوند ارزش خواهد داشت.
اما یک قطعه طلای دیگر هم هست که علیرغم بزرگی‌اش شکسته نشده و اکنون به عنوان بزرگترین قطعه طلای موجود در دنیا در موزه‌ای در برزیل نگهداری می‌شود. این قطعه که "پپیتا کانا" نام دارد، در سپتامبر سال 1983 توسط معدن‌کاری به نام خولیو دو دئوس فیلهو در ایالت پارای برزیل کشف شد. وزن این قطعه 60.8 کیلوگرم است که 52.3 کیلوگرم آن طلای خالص است.