پارسای داخل کشور کارشناسی ارشد 1397
پدیدآور: ساجده تابش
استاد راهنما: هادی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ بهرامی احسان‌‌‌‌‌‌‌‌
استاد مشاور: سیدمحمدرضا‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ رضازاده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌
دانشگاه تهران، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی
چکیده

رضایت زناشویی از جمله عواملی است که موجب سلامت جسمی و روانی فرد، استحکام ازدواج و خانواده و سلامت جامعه می‌شود. در چندین دهه گذشته مکاتب مختلف روان‌شناسی نظریات خود را درخصوص این موضوع و راه‌کارهای رسیدن به آن و عوامل موثر بر آن مطرح کرده‌اند. علی‌رغم این‌که در ایران تحقیقات بسیاری بر روی موضوع رضایت زناشویی انجام شده، اما هیچ الگو و نیمرخ جامع بومی‌ای برای پیش‌بینی رضایت زناشویی وجود ندارد. هدف از پژوهش حاضر طراحی الگو و نیمرخ عملیاتی برای پیش‌بینی میزان موفقیت یک ازدواج در ایجاد رضایت زناشویی در سال‌های ابتدایی ازدواج، براساس مولفه‌های مهم تعیین‌کننده است. برای دستیابی به این هدف 240 فرد متاهل ساکن شهر تهران به پرسشنامه تدوین شده رضایت زناشویی پاسخ دادند. برای تحلیل داده‌ها از تحلیل عاملی، همبستگی پیرسون و تحلیل منحنی ROC استفاده شد. یافته‌های پژوهش که از تحلیل عاملی به دست آمد، نشان داد که متغیرهای تعیین‌کننده رضایت زناشویی عشق، ثبات هیجانی همسر، بخشش زناشویی، تعهد، تفاهم مالی و رضایت جنسی و تفاهم مذهبی است. ضریب همبستگی پیرسون این متغیرها برای عشق 70/0، ثبات هیجانی همسر 58/0، بخشش زناشویی 56/0، تعهد 61/0، تفاهم مالی 49/0،رضایت جنسی 48/0 و تفاهم مذهبی 39/0 (01/0>P) به دست آمد. همچنین تحلیل منحنی ROC نشان داد که متغیرهای عشق، ثبات هیجانی همسر، بخشش زناشویی، تعهد، تفاهم مالی و رضایت جنسی می‌توانند در مدل پیش‌بینی کننده رضایت زناشویی وارد شوند. باتوجه به این یافته، یک نیمرخ پیش‌بینی رضایت زناشویی در دو گروه زنان و مردان ترسیم شد. بر اساس این یافته می‌توان نتیجه گرفت که این متغیرها پیش‌بینی کننده‌های خوبی برای رضایت زناشویی هستند و با استفاده از آن می‌توان با جمع آوری اطلاعات پیرامون این متغیرها روند آتی رضایت زناشویی را پیش‌بینی کرد. افراد و زوج درمان‌گران می‌توانند با تقویت این متغیرها در رابطه، گام‌های موثری در افزایش رضایت زناشویی بردارند.