در سال ۳۹۵ میلادی، امپراتوری روم به دو بخش شرقی و غربی تقسیم شد. این تقسیم نقطه عطفی در تاریخ روم بود و به زوال و سقوط نهایی امپراتوری روم غربی در سال ۴۷۶ میلادی منجر شد.
دلایل تقسیم:

عظمت امپراتوری: امپراتوری روم در اوج خود، قلمرو وسیعی از بریتانیا در شمال تا شمال آفریقا در جنوب و از اسپانیا در غرب تا سوریه در شرق را شامل می‌شد. اداره چنین قلمرو پهناوری دشوار بود و تقسیم آن به دو بخش کوچکتر، اداره آن را آسان‌تر می‌کرد.
مشکلات داخلی: امپراتوری روم با مشکلات داخلی متعددی مانند جنگ‌های داخلی، فساد، و بی‌ثباتی سیاسی روبرو بود. تقسیم امپراتوری می‌توانست به حل این مشکلات کمک کند.
تهدیدات خارجی: امپراتوری روم از سوی  barbarians مورد تهدید قرار می‌گرفت. تقسیم امپراتوری می‌توانست به هر دو بخش شرقی و غربی کمک کند تا بهتر از خود در برابر این تهدیدات دفاع کنند.

نتایج تقسیم:

تضعیف امپراتوری: تقسیم امپراتوری روم، آن را ضعیف‌تر کرد. هر دو بخش شرقی و غربی از نظر اقتصادی و نظامی ضعیف‌تر از امپراتوری متحد روم بودند.
اختلافات فرهنگی: با گذشت زمان، بین دو بخش شرقی و غربی امپراتوری روم، اختلافات فرهنگی و مذهبی زیادی به وجود آمد.
سقوط امپراتوری روم غربی: امپراتوری روم غربی در سال ۴۷۶ میلادی توسط  barbarians سقوط کرد. امپراتوری روم شرقی (بیزانس) تا سال ۱۴۵۳ میلادی باقی ماند، اما هرگز به قدرت و عظمت امپراتوری روم متحد نرسید.

اهمیت:
تقسیم امپراتوری روم به دو بخش شرقی و غربی، یک نقطه عطف مهم در تاریخ روم بود. این تقسیم به زوال و سقوط نهایی امپراتوری روم غربی منجر شد و  تأثیرات عمیقی بر تاریخ اروپا گذاشت.