پارسای داخل کشور کارشناسی ارشد 1375
پدیدآور: مژگان بنی هاشمی

استاد راهنما: محمدرضا خاکی
دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده هنر
چکیده

تئاتر کنونی کشور در شرایط نامطلوبی از نظر حرفه‌ای به سر می برد . چرا که یک سیاست ثابت و دائمی و نه حتی اصولی در عملکردها و برنامه ریزیها وجود ندارد. فعالیتها عمدتا مقطعی و مناسبتی صورت می‌گیرد. جسته و گریخته بودن فعالیتها موجب شده که تئاتر از چند سال پیش به این طرف دچار رکود و کسادی بشود. و همین مسئله موجب گردیده که تئاتر، تماشاگر خود را از دست بدهد و این بدترین شکست برای تئاتر است ، زیرا تئاتر و تماشا گر لازم و ملزوم یکدیگرند. چرا تئاتر امروز ما، تماشاگر را جذب نمی‌کند؟ چرا تئاتر با وجود اینکه سالهاست در کشور حیات یافته، هنوز ارتباط لازم را با جامعه خویش برقرار نمی‌کند؟چرا تئاتر را هنر خواص می‌نامند در حالیکه می‌تواند و قابلیت آنرا دارد که یک هنر مردمی باشد؟می دانیم که تئاتر یک هنر قوی و بسیار تاثیر گذار است و می تواند نقش تعیین کننده‌ای در جامعه و برقراری ارتباط با مخاطب خویش داشته باشد. تئاتر می‌تواند آموزش هویت قومی و منطقه ای را حفظ کند،می‌تواند زبان و ادبیات کشور را شکوفا سازد . و در مجموع همه اینها می توان گفت تئاتر می‌تواند سطح شعور و آگاهی جامعه خویش را بالا ببرد و این یعنی بالا رفتن سطح فرهنگ و دستیابی به شخصیت و هویتی مطلوب . پس چرا تئاتر منزوی و مطرود، مورد بی‌توجهی و بی مهری قرار گرفته و به بیماری در حال احتضار شبیه گردیده است ؟این سئوالی است که اگر برای آن جوابی نیابیم، دیری نمی‌گذرد که ناگزیر شویم برای همیشه با آن ودا ع کنیم .