( زاده ۲۴ بهمن ۱۱۸۷، ۱۲ فوریه ۱۸۰۹ انگلستان -- درگذشته ۳۰ فروردین ۱۲۶۱،  ۱۸ آوریل ۱۸۸۲ انگلستان ) زیست شناس و زمین شناس

او در سال ۱۸۳۱ ماجراجویی و سفر ۵ ساله‌ای را با کشتی اچ‌ام‌اس بیگل متعلق به نیروی دریایی بریتانیا تجربه کرد و پس از تحقیقات بی‌شمار بر روی گونه‌های حیوانات بالأخره در سال ۱۸۵۹ کتاب خاستگاه گونه‌ها را انتشار داد.
در سال ۱۸۲۵ به‌دانشگاه ادینبرو رفت و دو سال بعد به‌عنوان دانشجوی کالج مسیح  دانشگاه کمبریج پذیرفته شد.
هنگامی که مشغول به تحصیل بود، استاد گیاه‌شناسی او پروفسور جان استیونس هنسلو در نقش استاد راهنمایش ظاهر شد و در سال ۱۸۳۱ پس از فارغ‌التحصیلی، پروفسور هنسلو به او پیشنهاد داد که در مقام طبیعت‌شناس به کشتی «اچ‌ام‌اس بیگل» ملحق شود.
ناخدای کشتی، کاپیتان رابرتز فیتزروی بود و سفری ۵ ساله به اطراف جهان در پیش روی آنها قرار داشت. ۲۷ دسامبر ۱۸۳۱ با شروع ماجراجویی داروین با کشتی بیگل همزمان بود. او در طول این سفر گونه‌های متنوعی از جمله پرندگان، گیاهان و فسیل‌ها را مورد بررسی قرار داده و جمع آوری کرد. جزایر اقیانوس آرام و مجمع الجزایر گالاپاگوس بخش‌های مورد علاقه داروین بودند.
او‌ در سال ۱۸۳۶ پس از بازگشت شروع به‌ نوشتن یافته‌هایش تحت عنوان «ژورنال تحقیقات» کرد. این نوشته‌ها به‌عنوان بخشی از داستان «کاپیتان فیتزروی» منتشر شد. بعدها نیز ویرایش شد و به‌نام «جانورشناسی سفر بیگل انتشار یافت.
این سفر دیدگاه داروین را در خصوص تاریخ طبیعی به‌کلی متحول کرد و همین عامل سبب شد که او نظریه‌ای انقلابی در مورد منشأ پیدایش ارائه کند، نظریه‌ای که با دیدگاه بسیاری در تضاد بود.
نظریه تکامل داروین به این شکل است که موجودات و گونه‌ها از طریق فرآیندی با عنوان «انتخاب طبیعی» به‌بقای خود ادامه می‌دهند. گونه‌هایی که رشد کرده و خود را با محیط پیرامون تطابق می‌دهند شانس بقای بیشتری دارند. در دیگرسو، گونه‌هایی که خود را با محیط و ساختار طبیعی مطابقت ندهند از شانس کمتری برای بقا برخورداند و منقرض خواهند شد.
داروین پس از مطالعه بر روی پرندگان، گیاهان و فسیل‌ها دریافت که شباهت‌هایی بین گونه‌های خاص در یک مکان مشخص وجود دارد. وی اعتقاد پیدا کرد که گونه‌های متفاوت و متعدد امروزی حاصل تکامل اجداد و گونه‌های مشترک هستند.
نظریه تکامل داروین و فرآیند انتخاب طبیعی بعدها با عنوان مکتب داروینیسم شناخته شد.
در آن زمان، طبیعت گرایان دیگر بر این باور بودند که همه گونه‌ها یا در ابتدای جهان وجود داشته‌اند یا اینکه طی یک دوره تاریخ طبیعی پدید آمده‌اند. در هرصورت آنها اعتقاد داشتند که گونه‌ها بیشتر خصوصیات خود را در طول تاریخ حفظ کرده‌اند.
وی پس از سالها تحقیق، در سال ۱۸۵۸ نظریه‌اش را با عنوان "نظریه تکامل" در گردهمایی مجموعه «لینن سوسایتی» قرائت کرد.
۲۴ نوامبر ۱۸۵۹ مصادف بود با انتشار معروف‌ترین اثر داروین با عنوان «خاستگاه گونه‌ها» که شرح مفصلی از نظریه تکامل در اثر فرآیند انتخاب طبیعی محسوب می‌شود.
طی قرن بعد، مطالعات بر روی DNA بخش‌هایی از نظریه تکامل داروین را به اثبات رساند. با این وجود اختلاف نظر پیرامون تضاد این نظریه با مفهوم «خلقت گرایی» همواره وجود داشته است. خلقت گرایی یادآور می‌شود که همه موجودات از خالقی برتر به‌نام خدا پدید آمده‌اند.
ناخدای کشتی بیگل یعنی رابرتز فیتزروی به لحاظ مذهبی یک بنیادگرا بود و در پایان سفر به‌دلیل مشارکت در کمک به‌پژوهش داروین خود را سرزنش می‌کرد. وی در هنگام سخنرانی داروین در دانشگاه آکسفورد حاضر شد و با بالای سر گرفتن انجیل حضار را دعوت به اعتقاد به کلام خالق کرد. سرانجام پس از پنج سال مقابله با افسردگی، با پاره کردن گلوی خود با تیغ خودکشی کرد.
چارلز داروین در ۷۳ سالگی درگذشت و در کلیسای وست‌مینستر به‌خاک سپرده شد.