محمودی‌خوانساری

(زاده ۲۳ تیر ۱۳۱۳ خوانسار – درگذشته ۲ اردیبهشت ۱۳۶۶ تهران) خواننده موسیقی سنتی

او در آواز سبکی مخصوص‌ به‌خود داشت؛ ضرب می‌نواخت و با سه‌تار آشنایی داشت و مطالعات مستمرش در شعر و موضوع تلفیق شعر و آواز تأثیر زیادی بر آثارش گذاشت.
پدرش جمال‌الدین موسوی، از روحانیان خوانسار بود و تسلط نسبی او به زبان عربی، حاصل زندگی در کنار پدرش بود.
وی در سال ۱۳۲۶ در دبیرستان ادیب به‌تحصیل ادامه داد. چند سال بعد با ناصر مسعودی و قاسم جبلی آشنا شد و دوستی با آنان سبب آشنایی و ورود او به محافل هنری شد و این امکان برای او به‌ وجود آمد تا برای اولین بار برای پخش صدایش به رادیوی نیروی هوایی برود. در سال ۱۳۳۵ در محفلی با ابوالحسن صبا آشنا شد و به پیشنهاد او به‌ یادگیری ردیف موسیقی ایرانی پرداخت.
در سال ۱۳۳۷ به‌شیراز رفت و در آنجا با رادیو شیراز همکاری کرد و علاوه بر اجرای برنامه، سرپرستی موسیقی را نیز به‌عهده گرفت.
در سال ۱۳۳۹ به‌ تهران بازگشت و به‌ دعوت داوود پیرنیا، بنیانگذار برنامه گلها به‌ فعالیت پرداخت و اولین کار هنری‌اش را در برنامه برگ سبز شماره ۵۶ ضبط کرد. از سال ۱۳۴۹ در برنامه نوایی از موسیقی ملی که با سرپرستی اسداله ملک و همکاری منوچهر جهانبگلو تهیه می‌شد، همکاری داشت.
او که در سالهای ابتدایی فعالیت هنری، تنها آواز می‌خواند، در این برنامه، ترانه نیز خواند که مرغ شباهنگ در مایه افشاری، میخانه در مایه دشتی، سکوت و مستی در سه‌گاه، هرسه از ساخته‌های اسداله ملک و لاله پرپر، ساخته فرهنگ شریف حاصل این همکاری بود.
از آن پس آثار متعدد دیگری را با عناوین گلهای رنگارنگ، برگ سبز، یک شاخه گل و گلهای تازه در کنار مرتضی محجوبی، احمد عبادی، حبیب‌اله بدیعی، پرویز یاحقی، امیرناصر افتتاح، جهانگیر ملک، همایون خرم، حسن کسایی، جلیل شهناز، فرهنگ شریف، لطف‌اله مجد و رضا ورزنده به‌ وجود آورد.