(زاده ۶ اردیبهشت ۱۳۱۴ تهران – درگذشته ۲۴ اسفند ۱۳۹۹ آلمان) پژوهشگر و کارشناس موسیقی

او در دانشگاه تهران علوم سیاسی خواند و سال ۱۳۵۶ در آلمان رایزن فرهنگی ایران شد و تحصیلاتش را در دانشگاه فرایبورگ در رشته جامعه‌شناسی هنر تکمیل کرد.
در آنجا به همراه همسرش، الهه خوشنام، که از گزارشگران فرهنگی است، محافل ادبی و موسیقی برگزار می‌کرد که «انجمن آوازه» از آخرین آن‌ها بود و در آن به بزرگداشت سرایندگان و موسیقیدانان مشهور ایرانی می‌پرداخت.
از سال ۱۳۳۸ تا ۱۳۴۰ سردبیر مجله موزیک ایران و از ۱۳۴۰ تا ۱۳۴۴ نیز سردبیر مجله موسیقی از انتشارات هنرهای زیبای کشور بود. 
وی مدتی رئیس بخش روابط و معاون هنری تالار رودکی و عضو شورای عالی فرهنگ بود. در آن زمان بولتنی داخلی در تالار رودکی منتشر می‌شد که آن را تبدیل به یک نشریه سراسری کرد و در سال ۱۳۵۵ ماهنامه رودکی را بنیان نهاد که توسط انتشارات وزارت فرهنگ و هنر منتشر شد و از نشریات اثرگذار در زمینه موسیقی و هنر و ادبیات ایران بود.
او پس از مهاجرت به اروپا، به همکاری با دویچه وله و رادیو بی‌بی‌سی فارسی، رادیو آزادی و رادیو زمانه پرداخت.

کار موسیقی:
وی اپرای عروسی فیگارو اثر موتسارت و دختر عاقل از کارل اٌرف را به فارسی ترجمه کرد و در تالار رودکی به صحنه برد. همچنین یک اپرای کودکان به نام پردیس و پریسا از ساخته‌های لوریس چکناواریان را در سال ۱۳۵۲ به صحنه برد که اولین اپرای کودکان به زبان فارسی بود. او همچنین در نوشتن اوراتوریوی «سپیده» با امانوئل ملیک آصلانیان همکاری کرد که این اثر در سال ۱۳۵۵ توسط ارکستر سمفونیک تهران به رهبری فرهاد مشکات اجرا شد.
در سال‌های پیش از انقلاب در همکاری با ژاله کاظمی برنامه‌ای رادیویی به نام «چهره‌های موسیقی ایران» تهیه و اجرا کرد که در آن با پیشگامان موسیقی ایرانی همچون علینقی وزیری و مرتضی نی‌داوود گفتگو می‌شد.
در سال ۱۹۹۸ گزیده‌ای از مقالات و مصاحبه‌هایی به صورت کتاب با عنوان "در قلمرو موسیقی" در سوئد منتشر شد. کتاب دیگرش، از نجوای سنت تا غوغای پاپ: کندوکاوی در موسیقی معاصر ایران نام دارد که توسط انتشارات فرهنگ جاوید در تهران منتشر شد و تحلیلی جامعه‌شناسانه از آثار موسیقی‌دانان ایرانی است