میرزا ابوطالب قمی
میرزا ابو طالب فرزند ابو الحسن حسینی قمی،داماد میرزا ابو القاسم گیلانی (میرزای قمی)مؤلف قوانین الاصول،و از علمای بزرگ و معروف قم و جدّ سادات میرزائی و سیدی بود.
در اعیان الشیعة وی را چنین معرفی نموده است:«الفقیه المتکلم،المحدث الاصولی،صهر الفاضل القمی علی ابنته.تلمذ لدی الفاضل المذکور و له منه اجازة…».
و در الکرام البررة،اثر شیخ آقا بزرگ تهرانی آمده است:«کان من علماء قم الاجلاء و أئمة الجماعة الموثقین و کان صهر المیرزا القمی مؤلف القوانین...،أن المحقق القمی أعطاه نسخة القوانین التی هی بخطه و کان یقدمه علی صهره المیرزا ابی طالب.یعنی المترجم،و هذا ما یدل علی مکانة المترجم عند القمی بحیث یری تقدیم الغیر علیه فضیلة و تجلیلا،و من احفاد المترجم المیرزا فخر الدّین شیخ الاسلام».
از آثار قلمی ایشان:«سؤال و جواب»که نسخۀ خطی آن نزد آقای سید حسن سیدی،نوادۀ صاحب شرح حال محفوظ است.
در ضمن زمینهایی را جهت مصارف خیریه در اطراف و داخل شهر قم وقف نموده که تولیت آنها بدست فرزندان و نوه های ایشان بوده و هست،و قسمتی از آثار خطی را که در اختیار داشت به آستانۀ مقدسۀ قم اهدا نموده است.
وی به تاریخ جمادی اوّل1249/ ق در قم درگذشت،و در قبرستان شیخان، در نزدیکی قبر زکریا بن آدم مدفون گردید.
نظر شما