شازده حسین قزوین یکی از قدیمی‌ترین و مهم‌ترین زیارتگاه‌های شهر قزوین است که در محلهٔ سلامگاه این شهر واقع شده‌است. بنای این امامزاده به دورهٔ سلجوقیان بازمی‌گردد، اما در دوره‌های مختلف تاریخی، از جمله صفویه و قاجاریه، مرمت و بازسازی شده‌است.
بر اساس روایات تاریخی، امامزاده حسین فرزند امام رضا (ع) است که در سن دو سالگی در قزوین درگذشته و در همان‌جا به خاک سپرده شده‌است. گفته می‌شود که امام رضا (ع) در جریان سفر خود به خراسان، در قزوین اقامت داشته و فرزندش در همین سفر درگذشته است.
مجموعهٔ امامزاده حسین شامل دروازه ورودی، ساختمان گنبددار، رواق، میانسرا، ایوان، بقعه و اتاقهایی در اطراف صحن مرکزی یا میانسرا است. ورودی مجموعهٔ امامزاده حسین، از سمت شمال، شبیه دروازه‌های ورودی شهرهای عهد صفویه و قاجاریه‌است. این ورودی دارای طاق نما و شش مناره‌است که هر یک با کاشی‌کاری‌های بسیار زیبا تزیین شده‌است.
 

بقعهٔ امامزاده حسین در ضلع جنوبی صحن قرار دارد و دارای گنبدی بزرگ و زیبا است. گنبد بقعه با کاشی‌کاری‌های فیروزه‌ای و سبز تزیین شده‌است. در داخل بقعه، ضریحی از جنس نقره قرار دارد که بر روی آن، نام امامزاده حسین حک شده است.
امامزاده حسین یکی از مهم‌ترین زیارتگاه‌های شهر قزوین است و هر ساله گردشگران و زائران زیادی از سراسر ایران و جهان از آن بازدید می‌کنند.
تاریخچه
تاریخچهٔ امامزاده حسین به دورهٔ سلجوقیان بازمی‌گردد. در کتاب «تاریخ قزوین و فضائلها» که در قرن ششم هجری قمری نوشته شده، از این زیارتگاه نام برده شده است. در این کتاب آمده است که امامزاده حسین فرزند امام رضا (ع) است که در سن دو سالگی در قزوین درگذشته و در همان‌جا به خاک سپرده شده‌است.
در دوره‌های مختلف تاریخی، از جمله صفویه و قاجاریه، امامزاده حسین مرمت و بازسازی شده است. در دورهٔ صفویه، این امامزاده به‌طور کامل بازسازی شد و ساختمان‌های جدیدی در آن ساخته شد. در دورهٔ قاجاریه نیز، این امامزاده بازسازی شد و تزئینات آن با کاشی‌کاری‌های جدید، زیباتر شد.
معماری
مجموعهٔ امامزاده حسین شامل دروازه ورودی، ساختمان گنبددار، رواق، میانسرا، ایوان، بقعه و اتاقهایی در اطراف صحن مرکزی یا میانسرا است.
دروازه ورودی مجموعهٔ امامزاده حسین، از سمت شمال، شبیه دروازه‌های ورودی شهرهای عهد صفویه و قاجاریه‌است. این ورودی دارای طاق نما و شش مناره‌است که هر یک با کاشی‌کاری‌های بسیار زیبا تزیین شده‌است.
بقعهٔ امامزاده حسین در ضلع جنوبی صحن قرار دارد و دارای گنبدی بزرگ و زیبا است. گنبد بقعه با کاشی‌کاری‌های فیروزه‌ای و سبز تزیین شده‌است. در داخل بقعه، ضریحی از جنس نقره قرار دارد که بر روی آن، نام امامزاده حسین حک شده است.
رواق‌های امامزاده حسین در اطراف صحن قرار دارند و دارای تزئینات کاشی‌کاری و آینه‌کاری بسیار زیبایی هستند. میانسرای امامزاده حسین نیز دارای تزئینات کاشی‌کاری زیبایی است. ایوان امامزاده حسین در ضلع غربی صحن قرار دارد و دارای تزئینات کاشی‌کاری و آینه‌کاری بسیار زیبایی است.

در دوران ناصری به دستور امین‌السلطان و توسط سعدالسلطنه، امامزاده بازسازی ‌و این شعر بالای ایوان شمالی نوشته شده:
در زمان دولت خاقان قیصرپاسبان
ناصرالدین شاه غازی خسرو صاحب‌قران
شد علی اصغر امین داور دارا شکوه
چاکر سلطان ایران خادم این آستان
استاد علی‌اکبر کاشی‌پز