در دنیای امروز که سرعت حرف اول را می‌زند، گاه در ظرافت‌های رفتاری و زبانی غرق می‌شویم و از آن‌ها غافل می‌مانیم. یکی از این ظرافت‌ها، نحوه خطاب قرار دادن بزرگان و افراد محترم است. 
در یکی از پست‌های اخیرم در فضای اجتماعی، مطلبی را از استاد حسن معمار قمی، معمار برجسته دوره قاجار، نقل قول کردم. اما نکته‌ای ظریف از دید من پنهان مانده بود که تیزبینی آقای سیدمحسن محسنی، پژوهشگر برجسته استان، آن را آشکار کرد.
استفاده از هشتگ #استاد_حسن_بنا، گرچه در گفتار روزمره رایج است، اما در مورد ایشان اشتباهی سهوی محسوب می‌شود. این لفظ، مقام شامخ این هنرمند فاخر را تنزل می‌دهد و حق مطلب را در مورد جایگاه ایشان ادا نمی‌کند.
استاد حسن معمار قمی، در واقع معمارباشی بودند. این عنوان، به طور دقیق‌تر به جایگاه و مهارت ایشان در حرفه ی معماری اشاره می‌کند. 
آقای محسنی در مقاله ی خود در مجله میراث شهاب، به بررسی زوایای مختلف زندگی استاد معمارباشی پرداخته‌اند. ایشان با تسلط به ظرافت‌های زبانی، به درستی از عناوین فاخر و صحیح  برای خطاب به این هنرمند بزرگ استفاده کرده‌اند.
این اتفاق، بهانه‌ای شد تا من نیز به اشتباه خود در استفاده از لفظ "بنا" پی ببرم و از این پس از عنوان "معمارباشی" برای خطاب به این استاد برجسته استفاده کنم.
نکته ی قابل توجه دیگر، نام خیابان "استاد حسن بنا" در تهران است. این نام، به شخص دیگری غیر از استاد معمارباشی قمی اشاره می‌کند و ربطی به ایشان ندارد.
در پایان، ضمن تشکر از آقای محسنی به خاطر دقت نظر ایشان، امیدوارم این یادداشت تلنگری باشد برای همه ی ما تا در انتخاب الفاظ و عبارات، دقت و ظرافت بیشتری به خرج دهیم و در ادای احترام به بزرگان و افراد محترم، کوشا باشیم.

منبع:

مقاله "استاد حسن معمار قمی هنرمند برجسته روزگار قاجار"، سیدمحسن محسنی، مجله میراث شهاب، سال بیست و پنجم، شماره ۹۵ (بهار ۱۳۹۸)

مهیار موسوی
مجله اینترنتی همیار