پارسای داخل کشور کارشناسی ارشد 1396
پدیدآور: جلال هنرور
استاد راهنما: ایمان غلام نژاد
دانشگاه آزاد اسلامی ‌واحد مرودشت
چکیده

نظام مردم سالاری دینی بر دو اصل اساسی مبتنی است. یکی اصل مردم محوری و مردم سالاری که براساس الگوی بشری موجود، نظام «دموکراسی(حکومت مرم بر مردم)» را به عنوان شیوه مقبول در اداره حکومت، فراروی خود دارد؛ و دوم اصل دینی بودن نظام که براساس الگوی حکومت دینی، نظام جمهوری‌ اسلامی تجربه ‌بیش از سه دهه را در این زمینه پشت‌ سر گذاشته است. اقلیت در نظام دموکراسی پارلمانی (اکثریتی مطلق و اکثریتی نسبی) پس از انتخابات باید در جامعه سیاسی به گونه‌ای نهادینه و سازماندهی شده، حضور داشته باشد. اقلیت‌های دینی هم چنین حق کامل مشارکت در روند انتخاب اعضای مجلس خبرگان رهبری را نیز دارند، آزادی داده شده به اقلیت‌های دینی و نقش آنها در تعیین نماینده خود نشان می‌دهد که آنها در سایه حاکمیت نظامی در ایران به راحتی زندگی می‌کنند و کسی در امور آنها دخالت نمی‌کند. آنها بخشی از بافت مردمی ایران هستند. نمایندگان اقلیت‌ها همواره سعی می‌کنند بیشترین امتیازات را برای هم کیشان خود به ‌دست ‌آورند. به همین علت انتخابات ایران همواره با اقبال گسترده اقلیت‌ها مواجه می‌شود. این اقبال در نتیجه تسهیلات قانونی است که بین شهروندان داده شده و تفاوتی در حقوق و مسئولیت‌های آنها نسبت به برادران مسلمان شان قائل نشده است.ولی به نظر می‌رسد اقلیت باید با پذیرفتن قواعد بازی سیاسی و تن دادن به نمایندگان سیاسی منتخب اکثریت، در چارچوب قانون حرکت نماید و تابع تصمیمات و برنامه های سیاسی حکومت باشد. در صورتی که باید در هر دوره‌ای از انتخابات، اقلیت در صدد بیان مشکلات و انتقادات به نظام سیاسی اکثریت باشد و از طریق قانونی مخالفت فکری و سیاسی خود را با برنامه های ضعیف و ناکارآمد دولت اکثریت اعلام نماید زیرا به نظر می‌رسد تعامل خردمندانه اقلیت و اکثریت، می‌تواند ثبات و استمرار روابط بین گروه ها و حرکت های سیاسی را تضمین کند و از طرفی با توجه به بندهای1،9، 10، 11، 15، سیاست های کلی انتخابات ایران به نظر می‌رسد، یکی از دغدغه های اصلی در ابلاغ این سیاست‌ها، مسئله عدالت‌ محوری و تلاش برای عادلانه‌تر کردن انتخابات با توجه به کثرت گرایی و رعایت حقوق اقلیت است. البته در جایگاه اکثریت یا اقلیت قرار گرفتن امری دائمی نیست بلکه سیال و متغیّر است. چرا که رقابت سیاسی عرصه ای است که در آن جریان ها و گروه های سیاسی سعی می کنند، پیروز شوند از این رو توان خود را در جهت رسیدن به این هدف صرف کنند.