روزنامه همشهری شنبه 3 شهریور ,1375 24 آگوست ,1996 سال چهارم , شماره 1050

    
اشاره; در آستانه برگزاری مرحله دوم آزمون سراسری دانشگاهها و موسسات آموزش عالی و در فاصله ای که تا اعلام نتایج آن باقی است , یادآوری چند نکته لازم بود که از زبان یک پزشک عمومی به دلیل درجه تب پزشکی, مطرح گردیده است.
در سالهای اخیر کیفیت آموزشی دربرخی از رشته های دانشگاهی, به ویژه رشته های پزشکی کاهش یافته است. این موضوع ناشی از علل متفاوت است; ازجمله می توان به افزایش تعداد دانشجو, شروع به کار دانشگاههای جدید متعدد در شهرهای کوچک و بزرگ بدون تجربه آموزشی, استفاده بیش ازحد از ظرفیت آموزشی اساتید قدیمی و باتجربه وتدریس این اساتید در مراکز متعدددولتی و دانشگاه آزاد,استفاده از پزشکان تازه فارغ التحصیل شده برای تدریس برخی دروس پایه نظیرفیزیولوژی یا بافت شناسی در برخی ازمراکز تازه تاسیس, گرانی روزافزون کتاب و مجلات علمی و حتی نرخ چاپ و تکثیر جزوات درسی و کاهش مراجعه بیماران به مراکز درمانی آموزشی به علت نزدیکی تعرفه های درمانی در مراکز دولتی و خصوصی اشاره کرد.
به نظر می رسد آنچه برای دست اندرکاران تربیت پزشک در کشور ما اهمیت دارد رسیدن هرچه سریع تر به استانداردهای جهانی در مورد نسبت پزشک به جمعیت است و ظاهرا چیزی که در این (به اصطلاح) تربیت شتاب زده اهمیتی ندارد سطح معلومات و کارایی پزشکان آینده می باشد.
صرف نظر از مشکلات فراوان آموزشی در دوران تحصیل که به برخی از آنها اشاره شد, قسمت اعظم مشکلات پزشکان جوان, بعداز فراغت از تحصیل آغاز می شود. گرفتاری هایی که از تصمیم گیری های عجولانه و غیرکارشناسانه مسئولین و بخشنامه های رنگارنگی که از یک روز به روز بعد تغییر می کند, منشاء می گیرد. جای بسی تاسف است که هنوز مسئولین محترم وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی نتوانسته اند قوانین ثابت و قابل اتکایی که فارغ التحصیلان جوان بتوانند با اطلاع از آنها آینده ای نسبتا روشن برای خود, هرچند در سالیان دور تدارک ببینند, تدوین و ابلاغ نمایند.
پزشکی هنر مقدسی است اما آیامی توان از حداقل امکانات و خواسته ها نیز چشم پوشید پزشک جوانی که پس از3 سال کار در منطقه محرومی با ضریب 53 برای افتتاح مطب اقدام می کند اجاره منزل جهت سکونت بین 2530 هزار تومان و اجاره بهای مطب نیز چیزی درهمین حدود است . سازمان تامین اجتماعی به مدت 7 الی 8 ماه و در مواردی حتی تا یکسال از عقدقرارداد با پزشکان جوان خودداری می کند درحالی که دریافت حق بیمه بیمه شدگانش را حتی یک روز هم فراموش نمی کند. عوارض شهرداری را هم به حساب نمی آوریم که آن هم خود مبلغی حدود 50 هزار تومان است . به این ترتیب یک پزشک جوان تازه کار که پس از انجام کلیه تعهدات خود در شهری با امکانات متوسط آغاز به کار می کند باید حداقل تا یک سال و شاید بیشتر از پس انداز دوران طرح و سربازی خود (اگر واقعا پس اندازی داشته باشد) و یا با کمک والدین خود امرار معاش نماید به امید آنکه پس از گذشت این مدت بتواند تنها به اندازه امرار معاش خود و نه بیشتر کسب درامد کند. این موضوع با توجه به نرخ تورم کشور ما نشان دهنده آن است که امکان پس انداز برای پزشکان جوان به هیچ عنوان فراهم نمی باشد. عقد قراردادهای کوتاه مدت با بیمارستان ها نیز باتوجه به مبلغ واقعا ناچیز آن فقط بر خستگی پزشک می افزاید که این نیز مستقیما روی روابط وی با بیمارانش موثر است. درواقع آنچه که متاسفانه هر روز بیش از پیش مشاهده می شود و کاملا ناشی از برآورده نشدن نیازهای اولیه قشر پزشکان تازه فارغ التحصیل است, درگیری های فکری و برخوردهای اجتماعی این پزشکان با بیماران است.
متاسفانه وزارت بهداشت نیزازطرق گوناگون عرصه را بر این گروه تنگ می سازد. افزایش غیرقابل توجیه مبلغ لازم برای دریافت پروانه دائم پزشکی از 150 ریال به 100,000 ریال از ابتدای سال 75 و برگزاری سمینارهای صوری بازآموزی که ظاهرا راه کسب درامد برای دانشگاههای علوم پزشکی استانهای مختلف درجهت خودگردانی آنهاست ازجمله این تنگناهاست که اگرنیت خیری در کار باشد مسئولان وزارت بهداشت به آسانی می توانند از بار مالی و اتلاف وقت ناشی از این برنامه ها بکاهند.
پزشک عمومی