ویلیام بلیک، شاعر، نقاش و عارف برجسته انگلیسی قرن هجدهم، شخصیتی منحصر به فرد و پیچیده است. او در زمره بزرگترین شاعران انگلستان و هم‌ردیف با شکسپیر قرار می‌گیرد. 
انسان‌دوستی، صلح‌طلبی و آزادی‌خواهی از بارزترین ویژگی‌های بلیک بود. او بی‌باکانه اندیشه‌های خود را در آثارش بیان می‌کرد، تا جایی که در محافل رسمی به دلیل تضاد افکارش با کلیسا و دربار، مورد نفرت قرار گرفته و حتی دیوانه خطاب می‌شد.
عرفان بلیک شباهت‌های بسیاری به عرفان اسلامی، به‌ویژه اندیشه‌های مولانا، دارد. 
نقاشی نیز بخش مهمی از زندگی هنری بلیک بود. او از نقاشی‌های خود به عنوان مکمل و همراه اشعارش استفاده می‌کرد. 
از مشهورترین شعرهای بلیک می‌توان به "راهب" و "گل آفتابگردان" اشاره کرد.
اما چرا بلیک را تا این حد منحصر به فرد می‌دانند؟

سبک نوآورانه: بلیک در شعر و نقاشی خود از سبک‌های رایج زمانه خود پیروی نمی‌کرد و به نوعی خلاقیت و نوآوری دست یافت که در آن دوران بی‌نظیر بود.
دیدگاه‌های عمیق: بلیک به مسائلی مانند فلسفه، دین، سیاست و جامعه می‌پرداخت و دیدگاه‌های عمیق و گاه رادیکال خود را در قالب شعر و نقاشی بیان می‌کرد.
ترکیب شعر و نقاشی: بلیک نقاشی‌ها و اشعارش را به گونه‌ای با هم ترکیب می‌کرد که یکدیگر را کامل می‌کردند و به اثر عمق و معنای بیشتری می‌بخشیدند.

تاثیر بلیک:
با وجود اینکه بلیک در زمان حیات خودあまり مورد توجه قرار نگرفت، اما پس از مرگش به عنوان یکی از بزرگترین هنرمندان و شاعران انگلیسی شناخته شد. 
آثار بلیک بر هنرمندان و شاعران بسیاری در سراسر جهان، از جمله ویلیام وردزورث، ساموئل تیلور کولریج، آلن گینزبرگ و تی. اس. الیوت، تاثیر گذاشته است.
امروزه، اندیشه‌ها و آثار بلیک همچنان از اهمیت و جذابیت بالایی برخوردارند. 

سخن آخر:
ویلیام بلیک، شاعری فراتر از زمان، با اندیشه‌های عمیق و خلاقیت بی‌نظیر خود، در تاریخ هنر و ادبیات جهان جایگاهی ویژه دارد.