روزنامه شرق، یکشنبه 16 آذر 1382 

نسل68 :علیهالگوهاىحاکم

جنبش دانشجویی دهه شصت به عرصه زندگی خصوصی و ارزش های فردی هم گسترش یافت.روابط سنتی خانواده به پرسش گرفته شد و شکل های جدیدی برای همزیستی پیش نهاده شد. اصول حاکم بر نظام تعلیم و تربیت مورد نقد رادیکال قرارگرفت، زیرا آنها مانع از رشد فردی می شدند. بریدن از ارزش ها و مراجع سنتی، احساس جدیدی از زندگی آورد، احساسی که بارزه «نسل 68» بود. در آلمان، ایده ها و بدیل های پیشنهادی این نسل، نه تنها بر فرآیند اصلاحات در دهه 70 تأثیر گذاشت بلکه همزمان در عمق ساختار جمهوری فدرال نفوذ کرد. در 1967 در برلین غربی، کمون اول پاگرفت؛ اعضای آن، مفهوم «زندگی جمعی توأم با کار سیاسی» را به وجود آوردند و در نابودی مناسبات بورژوایی مبتنی بر وابستگی متقابل کوشیدند.

جوانان نسل 68 از مناسبات اقتدارگرای نهاد خانواده بریدند و در آپارتمان های شخصی، نوع جدید و بی قید و بندی از همزیستی را به وجود آوردند. آنها همچنین در روابط جنسی بی پروا بودند. شورش 68، نوعی انقلاب جنسی را نیز به همراه آورد. در آن دوره، گروه های آواز پاپ نیز سربرداشت، نمونه بارز آن باب دیلن است. ترانه های آنها، سخت انتقادی و رادیکال بود.شورش جوانان علیه هنجارهای جامعه، در قالب گروه های هیپی و مینی راک و غیره مجال بیان یافت. به واقع، جنبش دانشجویی به مثابه جنبشی فرهنگی، یک «شکل زندگی» جدید به وجود آورد.

مرده هاسکوت نمى کنند

از جمله وقایعی که کوره جنبش دانشجویی 68 را شعله ور کرد، واقعه کشته شدن بنو اونه زورگ (Benno Ohnesorg) دانشجوی 27 ساله بود.در دوم ژوئن 1967، شاه ایران وارد برلین شد. دانشجویان در مخالفت با ورود شاه دست به تظاهرات بزرگی زدند. پلیس وارد عمل شد و کوشید تظاهرات را مهار کند. در این میان، گلوله ای شلیک شد و درست به پشت سر اونه زورگ اصابت کرد. او در جا مرد. این واقعه خشم دانشجویان را شدیدا  برانگیخت. کشته شدن اونه زورگ نقطه عطفی در تحولات 1968 بود.سی سال بعد، در 1997، دانشگاه فنی برلین، از تاریخ 30 مه تا اول ژوئن، کنگره ای را با عنوان «کنگره بنو اونه زورگ» ترتیب داد.

در این کنگره که به یاد اونه زورگ و نیز برای بزرگداشت جنبش 68 تشکیل شده بود، افراد و گروه های مختلفی به سخنرانی پرداختند. متن گشایش کنگره که توسط والتر کراوزه ایراد شد، چنین آغاز می شود: «مرده ها سکوت نمی کنند! بنو اونه زورگ به نمادی برای جنبش 68 بدل شده است. ولی این جنبش به راستی چه بود؟ جنبش دانشجویی؟ جنبش دانش آموزی؟ جنبش معلمان؟ جنبش کارگران؟ جنبش زنان؟ جنبشی برای تحصیلات و آموزش عالی بهتر، تساوی حقوق بیشتر، دستمزد بیشتر، جنبشی علیه جنگ ویتنام، علیه فاشیسم، علیه استثمار، علیه سرکوب؟ آیا اصلا نظام اجتماعی موجود به پرسش گرفته شد و انقلاب پشت در بود یانه؟»