کالین پاول (زادهٔ ۵ آوریل ۱۹۳۷ – درگذشتهٔ ۱۸ اکتبر ۲۰۲۱) شصت و پنجمین وزیر امور خارجه آمریکا بود که از ۲۰ ژانویه ۲۰۰۱ تا ۲۳ ژانویه ۲۰۰۵ تحت فرمان رئیس‌جمهور جرج دابلیو. بوش همکاری می‌کرد. او اولین آمریکایی آفریقایی‌تبار بود که به این سمت رسید.

پاول در محله هارلم نیویورک از والدین جامائیکایی متولد شد. او در سال ۱۹۵۸ به ارتش آمریکا پیوست و در جنگ ویتنام خدمت کرد. او در سال ۱۹۷۱ به درجه ژنرال رسید و در سال ۱۹۸۹ به عنوان اولین آمریکایی آفریقایی‌تبار رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا منصوب شد.

پاول در سال ۱۹۹۳ از ارتش بازنشسته شد و به عنوان مشاور ارشد شرکت‌های خصوصی فعالیت کرد. در سال ۲۰۰۰، او از سوی جورج دبلیو. بوش برای تصدی وزارت امور خارجه انتخاب شد.

پاول به عنوان یک دیپلمات باتجربه و عمل‌گرا شناخته می‌شد. او از مداخله نظامی تنها به عنوان آخرین راه حل حمایت می‌کرد و معتقد بود که دیپلماسی باید همیشه در اولویت قرار گیرد.

پاول در سخنرانی معروف خود در سازمان ملل متحد در سال ۲۰۰۳، به وجود سلاح‌های کشتار جمعی در عراق اشاره کرد و این امر یکی از دلایل اصلی حمله آمریکا به عراق در سال ۲۰۰۳ بود. با این حال، بعداً مشخص شد که این اطلاعات نادرست بوده است.

پاول در سال ۲۰۰۵ از وزارت امور خارجه استعفا داد و به فعالیت‌های خصوصی خود بازگشت. او در سال ۲۰۱۱ از کتاب خود با عنوان "با صداقت: زندگینامه کالین لوتر پاول" رونمایی کرد.

پاول در ۱۸ اکتبر ۲۰۲۱ بر اثر عوارض ناشی از بیماری کووید-۱۹ درگذشت. او ۸۴ سال داشت.