نیکولا ماکیاولی، فیلسوف و نظریه‏ پرداز معروف ایتالیایی، در سال ۱۴۶۹ در فلورانس به دنیا آمد. او در دورانی زندگی می کرد که ایتالیا به بسیاری از دولت های کوچک و مستقل تقسیم شده بود که دائماً در حال جنگ با یکدیگر بودند. ماکیاولی از این شرایط به عنوان زمینه ای برای مطالعه سیاست و حکومت استفاده کرد.
یکی از مهمترین آثار ماکیاولی کتاب «شهریار» است که در سال ۱۵۱۲ منتشر شد. این کتاب راهنمایی برای حاکمان بود که چگونه می توانند قدرت خود را حفظ و گسترش دهند. ماکیاولی در این کتاب استدلال می کند که یک حاکم باید از هر روشی که لازم باشد برای حفظ قدرت خود استفاده کند، حتی اگر این روش ها غیراخلاقی باشد.
ماکیاولی همچنین آثار دیگری در زمینه تاریخ، سیاست و ادبیات نوشت. او در آثار خود بر اهمیت تجربه و عمل در سیاست تأکید می کرد. او همچنین معتقد بود که سیاست باید بر اساس واقعیت و نه بر اساس آرمان ها باشد.
اندیشه های ماکیاولی به شدت مورد انتقاد قرار گرفت. بسیاری از مردم معتقد بودند که او یک سیاستمدار غیراخلاقی و بی رحم است. با این حال، اندیشه های ماکیاولی تأثیر عمیقی بر تاریخ سیاسی گذاشته است. او یکی از تأثیرگذارترین فیلسوفان سیاسی در جهان است.
برخی از مهم ترین ایده های ماکیاولی عبارتند از:

قدرت مهم ترین اصل سیاست است.
یک حاکم باید از هر روشی که لازم باشد برای حفظ قدرت خود استفاده کند، حتی اگر این روش ها غیراخلاقی باشد.
سیاست باید بر اساس واقعیت و نه بر اساس آرمان ها باشد.
حاکمان باید مردم را فریب دهند و کنترل کنند.

ایده های ماکیاولی در طول تاریخ توسط بسیاری از حاکمان و سیاستمداران مورد استفاده قرار گرفته است. آنها همچنین توسط نویسندگان و فیلمسازان مورد استفاده قرار گرفته اند تا به تصویری از سیاست به عنوان یک بازی قدرت و فریب ارائه دهند.