حیدرعلی هومن (2 مهر 1311 در شیراز - 12 آذر ۱۳۹۱ در تهران) روان‌شناس و روان‌سنج ایرانی بود. او را پدر روان‌سنجی ایران و پیش‌کسوت برجسته آمار می‌دانند.
او در خانواده‌ای مذهبی و اهل علم در شهر شیراز چشم به جهان گشود. تحصیلات خود در سطح ابتدایی و دبیرستان را با موفقیت و اغلب با رتبه اول در سطح استان فارس به پایان رساند. در سال 1332 ازدواج کردند که این زندگی مشترک 59 سال به طول انجامید.
دکتر هومن در سال 1337 در رشته روانشناسی دانشگاه تهران پذیرفته شد و در سال 1341 با درجه ممتاز فارغ‌التحصیل شد. سپس برای ادامه تحصیل به دانشگاه هاروارد رفت و در سال 1345 با مدرک دکتری در رشته روانشناسی تربیتی و سنجش از این دانشگاه فارغ‌التحصیل شد.
پس از بازگشت به ایران، دکتر هومن به تدریس در دانشگاه تهران پرداخت و در سال 1357 به مقام استادی رسید. وی همچنین در دانشگاه‌های تربیت معلم، شهید بهشتی، تربیت مدرس و چندین دانشگاه و موسسه پژوهشی و تحقیقاتی معتبر دیگر به تدریس و پژوهش مشغول بود.
دکتر هومن در طول دوران فعالیت خود، بیش از 100 کتاب و مقاله علمی در زمینه روان‌سنجی، سنجش و اندازه‌گیری، روش تحقیق و آمار منتشر کرد. از جمله آثار معروف وی می‌توان به کتاب‌های «روان‌سنجی»، «روش تحقیق در روان‌شناسی»، «آمار استنباطی»، «تحلیل داده‌های چندمتغیری» و «شناخت روش علمی» اشاره کرد.
دکتر هومن خدمات ارزنده‌ای به علم روان‌سنجی ایران کرد. وی با تأسیس اولین مرکز سنجش روان‌شناختی در ایران، زمینه‌های رشد و توسعه این علم را در کشور فراهم کرد. همچنین با ترجمه و انتشار کتاب‌ها و مقالات علمی معتبر در این زمینه، به گسترش دانش روان‌سنجی در ایران کمک شایانی کرد.
دکتر هومن در سال 1391 بر اثر نارسایی تنفسی درگذشت. وی یکی از چهره‌های ماندگار تاریخ علم روان‌سنجی ایران است و خدمات وی همواره مورد قدردانی جامعه روان‌شناسی ایران قرار خواهد گرفت.