حسینقلی‌خان ابوقداره، والی پشتکوه، از جمله شخصیت‌های برجسته‌ی دوران قاجار است که در زمان ناصرالدین‌شاه و مظفرالدین‌شاه به واسطه قدرت و خدماتش به شهرت رسید. 
جایگاه و القاب:

منصب: در کتاب منتظم ناصری، حسینقلی‌خان به عنوان یکی از سرتیپان دوم کشور و والی پشتکوه (منطقه‌ای شامل استان ایلام کنونی و بخش‌هایی از استان‌های کرمانشاه، لرستان و خوزستان) معرفی شده است.
القاب: حکومت مرکزی به پاس خدمات وی، القابی چون صارم‌السلطنه، سردار اشرف و امیر تومانی را به او اعطا کرد. 
مشهور به ابوقداره: لقب "ابوقداره" به دلیل شمشیر جواهری که از ظل‌السلطان دریافت کرد به او تعلق گرفت.

رابطه با حکومت مرکزی:

عدم تنش: در طول حکومت حسینقلی‌خان، علی‌رغم وجود نوعی بی‌اعتمادی بین او و حکومت مرکزی، هیچ‌گونه تنش و درگیری رخ نداد.
همکاری: نیاز متقابل دو طرف، باعث همکاری و حرکت والی در راستای منافع دولت مرکزی شد.

ریشه لقب ابوقداره:

معنای ابوقداره: واژه "ابوقداره" عربی است و به معنی "پدر شمشیر" یا "صاحب قداره" (نوعی چاقو) است.

دلایل احتمالی:
حملات سخت به اعراب مرزی: منابع مختلف به حملات سخت حسینقلی‌خان به اعراب مرزی و وحشتی که از او داشتند اشاره می‌کنند.
بریدن گوش‌های اعراب: روایات شفاهی حاکی از آن است که او برای تنبیه اعراب، گوش‌های آنها را می‌برید.
مشاهده افراد با گوش‌های بریده: این سخت‌گیری‌ها باعث شده بود تا افراد زیادی با گوش‌های بریده در جامعه ظاهر شوند.

نتیجه:
حسینقلی‌خان ابوقداره به عنوان والی قدرتمند و با نفوذ، در حفظ امنیت و نظم منطقه‌ی تحت حکمرانی خود نقش بسزایی داشت.