لیلیت تریان، مجسمه‌ساز ایرانی ارمنی‌تبار، در تاریخ ۳۱ دسامبر ۱۹۳۰ در تهران متولد شد. او یکی از برجسته‌ترین مجسمه‌سازان ایران است که به عنوان «مادر مجسمه‌سازی ایران» شناخته می‌شود. تریان با آثاری که زیبایی، احساسات و اهمیت فرهنگی را در خود جای داده‌اند، به شکل‌گیری چشم‌انداز هنری ایران کمک کرد.
تریان در خانواده‌ای هنردوست به دنیا آمد. پدرش کارمند عالی‌رتبه بانک ملی ایران بود و به معماری و طراحی علاقه‌مند بود. مادرش نیز مدتی در فرانسه تحصیلات هنری را دنبال کرده بود. این تأثیرات قطعاً تریان را در مسیر هنری خود تشویق کرد و او را به سمت مجسمه‌سازی سوق داد.
تریان  در دانشکده هنرهای تزئینی دانشگاه تهران ثبت‌نام کرد و در ابتدا به تحصیل نقاشی پرداخت. اما در طول تحصیل در دانشگاه بود که او به مجسمه‌سازی علاقه‌مند شد. او با الهام از آثار آنتوان بوردن و آگوست رودن، به دنیای مجسمه‌سازی وارد شد و مجذوب توانایی تبدیل مواد به اشکال بیانگر شد.
در سال ۱۹۵۴، تریان سفری مهم به پاریس، فرانسه، برای ادامه تحصیلات هنری خود در مدرسه ملی عالی هنرهای زیبای پاریس داشت. این تجربه تحول‌آفرین او را با میراث هنری غنی اروپا آشنا کرد و به او اجازه داد تا تکنیک‌ها و سبک‌های مجسمه‌سازان برجسته را جذب کند.
تریان پس از بازگشت به ایران در سال ۱۹۵۹، به یک هنرمند پرکار تبدیل شد. مجسمه‌های او که با خطوط ظریف، اشکال روان و نگارش‌های احساسی مشخص می‌شدند، به سرعت توجه صحنه هنری ایران را به خود جلب کردند. او به دلیل توانایی‌اش در به تصویر کشیدن جوهر چهره‌های انسانی، اغلب زنان و کودکان را با ظرافت و حساسیت به تصویر می‌کشید.
همچنین، تریان با تشویق و الهام‌بخشی از نسل‌های هنرمندانی که در حال ظهور بودند، نقش مهمی در شکل‌گیری توسعه مجسمه‌سازی در ایران ایفا کرد. او یک کارگاه ریخته‌گری در دانشکده هنرهای تزئینی تأسیس کرد که به دانشجویان امکان می‌داد جنبه‌های فنی مجسمه‌سازی را کاوش کنند. او همچنین به طور فعال در نمایشگاه‌ها و مسابقات مختلف شرکت می‌کرد و ترویج قدردانی از مجسمه‌سازی را در میان مردم ایران ترویج می‌کرد.
در طول دوران درخشان خود، مجسمه‌های تریان فضاهای عمومی را در سراسر ایران زینت می‌دادند و تأثیری ماندگار بر چشم‌انداز فرهنگی کشور بر جای می‌گذاشتند. آثار او دانشگاه‌ها، پارک‌ها و میدان‌های عمومی را زینت می‌دادند و به نمادهای برتری هنری و هویت فرهنگی تبدیل می‌شدند.
در سال ۲۰۰۷، تریان در جریان اولین سمپوزیوم بین‌المللی مجسمه‌سازی تهران، که در آن به عنوان «مادر مجسمه‌سازی ایران» تجلیل شد، مورد قدردانی قرار گرفت. این شناخت تأثیر عمیق او بر توسعه مجسمه‌سازی در کشور را برجسته کرد و راه را برای نسل‌های هنرمندان آینده هموار کرد.
میراث تریان فراتر از مجسمه‌های او گسترش می‌یابد. او یک پیشگام در زمینه مجسمه‌سازی در ایران بود و فداکاری و شور و شوق او بی‌شمار هنرمند را الهام بخشید و هویت هنری کشور را شکل داد. آثار او همچنان الهام‌بخش و جذاب هستند و زیبایی، احساسات و اهمیت فرهنگی را که هنر ایرانی را تعریف می‌کنند، در خود جای داده‌اند.