بیست و هفتم آذر سالروز شهادت آیت‌الله محمد مفتح و روز وحدت حوزه و دانشگاه می‌باشد.
شهید آیت‌الله محمد مفتح در 28 خرداد 1307 شمسی در یک خانواده روحانی و معنوی در شهر همدان دیده به جهان گشود. شهید مفتح آموزش علم و دین را از خانه پدری خود آغاز کرد و پدرش (حاج شیخ محمود مفتح) اولین معلم وی محسوب می‌شد. حاج شیخ محمود مفتح که به میرزا محمود شهرت داشت، در شهر همدان به زهد و تقوا مشهور بود و نزد عموم مردم، اعتبار و احترام ویژه داشت.
آیت الله مفتح درحالی که در دامان چنین پدری توانسته بود گام‌های استواری در عرصه دین و دانش بر دارد، در هفت سالگی وارد دبستان گردید. وی پس از اتمام این دوره به سبب اشتیاق به دانش دین، در مدرسه علمیه آخوند ملاعلی همدانی مشغول تحصیل شد و باجدیت مثال زدنی به فراگیری دانش پرداخت.
شهید مفتح در سال 1326 شمسی به منظور تحصیل در سطوح بالاتر، رهسپار حوزه علمیه قم شد. وی در قم از محضر بزرگانی همچون آیت‌الله بروجردی، امام خمینی، آیت‌الله محمد حسین طباطبایی، آیت‌الله محقق داماد، آیت‌الله گلپایگانی و... بهره برد و به مراتب بالای تحصیل دست یافت.
یکی از ویژگی‌های بارز شهید مفتح این بود که در کنار تحصیل در حوزه علمیه، تحصیل در دانشگاه را نیز در برنامه‌های تحصیلی خود قرار داد و سال 1333 هـ.. ش در رشته معقول دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه تهران به تحصیل مشغول شد. وی تحصیل در دانشگاه را تا آخرین مرحله و اخذ دکترا پیش برد. بعد از این مرحله بود که ضمن تدریس در حوزه علمیه قم، تدریس در دبیرستان‌های قم را دنبال کرد. در همین سال ها، آیت‌الله مفتح به همراه آیت‌الله بهشتی، کانون اسلامی دانش آموزان قم را تشکیل دادند تا نیروهای توانمندی را در عرصه علم و دین تربیت نمایند.
شهید مفتح به موازات فعالیت‌های علمی و تحقیقی، در عرصه سیاسی و اجتماعی نیز کاملاً فعال بود و همواره از اوضاع نابسامان سیاسی و اجتماعی آن روزگار انتقاد می‌کرد. وی در دوره خفقان رژیم پهلوی، شمع فروزانی بود که هم در حوزه علمیه و هم در مدارس و هم در عرصه عمومی جامعه به روشنگری اشتغال داشت. مبارزات شهید مفتح به قدری وسیع و پرحرارت و صریح بود که وی در سال 1347 ش از آموزش و پرورش اخراج گردید. رژیم پهلوی به این نیز اکتفا نکرد و ایشان را به مناطق دور دست و بد آب وهوا تبعید نمود. با اینکه در سال 1349 مدت تبعید شهید مفتح به پایان رسید، ولی رژیم پهلوی به وی اجازه ورود به قم نداد. ساواک شهید مفتح را به اقامت در تهران مجبور کرد تا راحت‌تر بتواند ایشان را تحت نظر بگیرد.
حضور شهید مفتح در تهران، نقطه عطفی شد تا ایشان بتواند با مجامع و افراد سیاسی و مبارزاتی رابطه عمیق‌تر پیدا کند در دانشگاه‌ها نیز جای پایی برای خود تدارک ببیند. از همین جا بود که شهید مفتح در راه وحدت حوزه و دانشگاه، نخستین گام‌ها را برداشت و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، در این مسیر با شدت و همت بیشتر فعالیت کرد؛ به طوری که بعد از شهادت وی، به شهید راه وحدت حوزه و دانشگاه شهرت یافت.
مسأله فعالیت‌های بسیار پرثمر شهید مفتح در دانشگاه و تلاش وی برای وحدت این دو قشر تأثیرگذار، چیزی نبود که دشمن بتواند آن را تحمل کند. به همین سبب، مزدوران دشمن در 27 آذر 1358 خون این فرزانه را در صحن دانشگاه بر زمین ریختند.

منبع: / روزنامه / جمهوری اسلامی ۱۳۸۹/۹/۲۷